KOSMICZNE WYZWANIE
Zalecana apertura na ten miesiąc:

Cel	Typ	RA	Dec	Gwiazdozbiór	Jasność [mag]	Rozmiary
NGC 4361	Mgławica planetarna	12h24,5m	-18°47,0'	Kruk	10,9	118"

Corvus, czyli Kruk, oglądany z półkuli północnej, leci nisko na wiosennym niebie. Leży on pomiędzy gwiazdozbiorami Panny i Hydry, i można go z łatwością zidentyfikować jako charakterystyczny kształt przypominający przycupniętego ptaka. W mitologii starożytnej, Kruk często kojarzony jest z historią Apolla i jego wiernego posłańca, kruka. Według greckiego mitu, kruk został wysłany przez Apolla po wodę w pucharze, ale ten ociągał się i wrócił spóźniony z wężem, obwiniając tego ostatniego o swoje spóźnienie. Rozwścieczony oszustwem Apollo rzucił klątwę na kruka skazując go na wieczne przebywanie na niebie z pucharem i wężem, jako karę za oszustwo. Gwiazdozbiór Kruka miał pierwotnie przypominać o konsekwencjach nieuczciwości i doniosłości prawdomówności zarówno w świecie śmiertelników, jak i bogów.

Kruk skrywa tylko jeden godny uwagi obiekt głębokiego nieba dla teleskopów amatorskich. Mgławica planetarna NGC 4361 leży niemal idealnie w środku trapezoidalnego tułowia kruka. NGC 4361 została odkryta przez niemiecko-brytyjskiego astronoma Williama Herschela, 24 lutego 1785 roku.

Aby namierzyć tegomiesięczne wyzwanie, poszukaj około 1° na południe-południowy zachód od Algoraba (delta Corvi) parki słońc o jasności 7 magnitudo. Przesuń się kolejny stopień na południe, a znajdziesz mały trójkąt równoramienny z gwiazd 7mag. NGC 4361 leży niecały stopień na południowy zachód od niego. Brak jasnych gwiazd w bezpośrednim sąsiedztwie pomaga jej wyróżnić się bardziej, niż w innym przypadku.

Większość obserwatorów głębokiego nieba jest zaskoczona tym, jak duża jest NGC 4361 w ich teleskopach. Jej średnica kątowa, jakieś 2 minuty łuku, jest nadspodziewanie duża jak na ten typ obiektu. Przy 54x, mój 8-calowy (20cm) reflektor pokazuje ją jako jednolity, okrągły dysk szarego światła otaczający gwiazdę centralną o jasności 13 magnitudo, co pokazuje poniższy szkic cyfrowy.

Wystarczy jednak podbić powiększenie trzykrotnie i dodać filtr wąskopasmowy, by ten nieciekawy dysk zmienił się w całkiem interesujący widok. Przy wykorzystaniu metody zerkania dysk ukazuje cętkowaną teksturę. Przy bliższym przyjrzeniu się, cętkowany obraz rozdziela się na dwa słabe wąsy światła rozciągające się od centralnego dysku mgławicy do jej słabszej powłoki zewnętrznej. Te dwa regiony zakrzywiają się w przeciwnych kierunkach, jeden na północny wschód, a drugi na południowy zachód. Ogólny wygląd, który bardzo przypomina galaktykę spiralną z poprzeczką widzianą "od góry" sprawia, że NGC 4361 jest jedną z najbardziej fascynujących planetarek do obserwacji przez teleskopy amatorskie.

Jednak w przeciwieństwie do wielu innych planetarek, które wymagają najwyższych powiększeń na jakie pozwalają warunki, NGC 4361 najlepiej prezentuje się przy bardziej umiarkowanych powiększeniach, od jakichś 150x do 200x. Wyższe powiększenia sprawiają, że słabe szczegóły strukturalne tracą kontrast na tle zewnętrznej powłoki gazowej.

Kończąc, czy widzisz tę słabą galaktykę w górnym prawym rogu powyższego zdjęcia? Według Megastar to MAC 1224-1841 ("MAC" to Mitchell Anonymous Catalog opracowany przez teksańskiego obserwatora Larry'ego Mitchella). Skatalogowana również jako LEDA 864871, ta spiralna o jasności 16 magnitudo ustawiona do nas "kantem" jest tylko jedną z kilku słabych galaktyk sąsiadujących z NGC 4361. Każda z nich stanowi osobne wyzwanie nawet dla największych teleskopów amatorskich. Spróbuj szczęścia z pół tuzinem galaktyk "MAC" z powyższej mapy przeglądowej. Daj nam znać w komentarzu do artykułu jak Ci poszło z nimi oraz z NGC 4361.